Pałac Lubomirskich

30 marca 1970 roku rozpoczęto operację obracania o 74 stopnie Pałacu Lubomirskich w Warszawie, którą zakończono półtora miesiąca później, 18 maja. Pałac już od XVIII wieku był solą w oku urbanistów i władz. W 1713 roku August II Mocny zakładał wyburzenie gmachu właśnie ze względu na wspomnianą Oś Saską. Królowi jednak zabrakło funduszy i budynek ocalał. Dopiero po dwóch wiekach pałac zamknął Oś Saską. Operacja obracania w wyniku której pałac lewym skrzydłem zatoczył drogę długości 78 metrów miała na celu takie jego ustawienie aby stanął frontem do Placu Żelaznej Bramy i na projektowanej w XVIII wieku Osi Saskiej. Obracano jedynie frontową, zabytkową część pałacu, natomiast oficyny, które nie były elementami pierwotnej bryły pałacu mialy zostać rozebrane. Szybkość przesuwu wynosiła ok. 1 cm na minutę. A przesuwano kolosa o kubaturze 20 000 m sześciennych i wadze prawie 8 000 ton. Zdj, ze zbiorów NAC: Pałac i oddzielone oficyny boczne, 10.04.1970 r. kolejne zdjęcie: kratownice i torowiska służące do przesuwania pałacu. Widoczne rusztowania wzmacniajace budynek, trzecie zdjęcie: drugi etap przesuwania.