Pałac Uruskich

Czy zwróciliście uwagę przechodząc przez uniwersytecki dziedziniec na ten ciekawy detal umieszczony na narożniku ogródka przypałacowego Uruskich – Czetwertyńskich? To pomnik z inskrypcją upamiętniającą historyczne wydarzenie: tutaj w pałacu swoich rodziców Stanisław August, stolnik litewski dowiedział się, że został wybrany królem.I tu przytoczymy krótką anegdotę:Do Stanisława przyjechała rodzina z prownicji.- Czy jest pan stolnik litewski? zapytali odżwiernego- Pana stolnika w domu nie masz, ale Król Jegomość Pan Nasz Miłościwy jest obecny, dumnie odpowiedział odźwierny. Kiedyś pomnik zwrócony był w stronę tarasu, tak aby można go było podziwiać, siedząc na świeżym powietrzu. Od 1915 roku obrócono go na stronę dziedzinca.W miejscu obecnego Pałacu Uruskich w XVIII wieku stał jego późnobarokowy poprzednik, należący do Stanisława Poniatowskiego – ojca króla Stanisława Augusta. Pałac kilkukrotnie zmieniał właścicieli aż w 1843 stał się własnością Seweryna Uruskiego, herbu Sas. Uruski polecił wyburzyć stary pałac i na jego miejscu wznieść nowy. Dlatego na frocie elewacji umieszczony został wielki kartusz z herbem fundatora: Sas, podtrzymywany przez byka i konia, a pod nim napis: AGES (łac.: „będziesz czynił”, a nie mówił o tym). Po śmierci Seweryna Uruskiego pałac przeszedł w ręce jego żony, a potem rodziny Czetwertyńskich. Z Pałacem Uruskich – Czetwertyńskich (w którym mieści się Wydział Geografii i Studiów Regionalnych) sąsiaduje Pałac Tyszkiewiczów – Potockich. Pałace stykają ze sobą jedną ze ścian. Ciekawostką jest to, że z Pałacu Tyszkiewiczów-Potockich do rezydencji Uruskich – Czetwertyńskich można przedostać się tylko w jeden sposób. Droga prowadzi przez podziemną toaletę. Jednak na co dzień to nietypowe przejście jest zamknięte.